Voedselbank

Omdat deze column minder goed eindigt, dan dat ie begint, wens ik u hier alvast een geweldig 2024. Aan het eind van vorig jaar waren er traditioneel wat lijstjes. Wie heeft de beste rapportcijfers, wie draaide de meeste productie, welke provincie had de meeste verkeersdoden en ook was er nog een of ander lijstje van 2500 populaire plaatjes op Radio 2 schijnt het.

Ook las ik iets over het verzamelde gespaarde vermogen van de 500 rijkste Nederlanders, en ook hoeveel deze rijkste mensen van Nederland rijker zijn geworden. Nou heb ik daar persoonlijk helemaal geen moeite mee. Geld maakt soms geld, en dus kunnen mensen die een eigen bedrijf hebben of investeren ook mooie rendementen scoren. Afzichtig ben ik ook niet, het is die mensen gegund. Wie daarover wél klaagt moet ook een vangnet creëren, en ik heb nog nooit gehoord dat ‘we een vangnet voor Kareltje moeten scheppen omdat hij plots 450.000 op de beurs heeft verloren.’ Euro’s wel te verstaan en geen hagelslagjes voor op de goed belegde boterham. Wie investeert, accepteert de winst- en verliesmogelijkheden, wie onderneemt idem.  

Maar in een welvarende maatschappij als de onze, waarIn zoveel duku (straattaal voor geld, RA) omgaat, moet het toch mogelijk zijn om iets fatsoenlijks te arrangeren voor hen die het moeilijk hebben. Als ik zie hoe druk de vele voedselbanken zijn, dat moet niet nodig zijn. Natuurlijk is dat een taak voor politiek Den Haag, maar het is hen niet gelukt. 

Eigenlijk moeten wij als samenleving niet willen dat er voedselbanken nodig zijn. En wie het dan regelt, zal me een zalige rotzorg zijn, als het onder de streep maar gebeurt. Natuurlijk is dat symtoombestrijding. Mensen die van de voedselbank afhankelijk zijn, hebben hier echter niet voor gekozen. Een deel overkomt het door plotselinge werkloosheid, gezondheid of relationele problemen, voor een ander deel is het een gevolg van een serie foute keuzes. Dat laatste is niet handig, maar maakt al die mensen nog niet tot een mindere medemens.

Er bestaan in Nederland ‘geheime’ voedselbanken, als gevolg van schaamte. Misschien moeten we maar eens een lijstje maken aan het eind van 2024 met de 500 mensen die het minst te besteden hadden. Kijken of dat de ogen van de miljoenen mensen opent die niet op die lijst staan. Ik ben trots op mijn Nederlanderschap, maar steeds vaker kijk ik met gezonde jaloezie naar andere landen. Overal speelt wel wat, maar in Nederland speelt wel heel veel. Als het op het onderwerp voedselbank aankomt, is de trots over mijn Nederlanderschap verdwenen, dan schaam ik me kapot.