Carnaval

Het feest der zotten is in aantocht, de verkleedspullen zijn weer van zolder gehaald, drank is met carnaval net zo vanzelfsprekend als thee bij het ontbijt en tijdens deze periode wordt menig relatie aan een relatietest onderworpen.

Carnaval, het brengt vragen en herinneringen bij me naar boven. Soms stel ik mij bijvoorbeeld de vraag welk deel van carnavalsvierend Oost-Nederland nog de ontstaansgeschiedenis van dit verkleedfeest kent. Zou het de helft zijn, of toch maar 30 procent? Ik ga het niet onderzoeken, want in Nederland zijn al genoeg commissies die een onderzoek plegen, maar over dertig jaar zal het aantal mensen dat weet dat carnaval direct aan de katholieke vastenperiode vooraf gaat waarschijnlijk wel zijn gehalveerd ten opzichte van dit jaar .

Een van mijn bijzondere carnavalsfeesten gaat een aantal decennia terug. Ergen in een horecagelegenheid in deze gemeente kwam ik aan de praat met zomaar een meisje, nu niet meer in onze buurt woonachtig. Een leuke Achterhoekse deern die als heks verkleed was, het had een signaal voor me moeten zijn. Maar ja, je bent jong en mijn ego was gestreeld. Terwijl de ene polonaise de andere opvolgde, dronken wij een drankje. Roken mocht toen nog binnen, maar toch verkozen we de stilte van buiten. Ik was verkleed als Zorro, dat was ‘cool’ in die tijd. Het vroor, het was ijskoud, maar dat leek ons niet te deren. Brommers kieken was populair in die tijd, maar deze dame bleef maar praten. 

Tot ze op een gegeven moment zei dat ze wel weer naar binnen wilde. Er volgde een vluchtige zoen en ze verontschuldigde zich ook dat ze mij aan de praat had gehouden. Haar vriendje was eerder die avond vreemdgegaan, nu was het paybacktime. Wat hij kon, kon zij ook, zo legde ze me uit. Dat haar vriend haar nu al 40 minuten binnen zocht, leek haar niet te deren. Het was een kater van jewelste, maar het ergste moet nog komen. Ik had het zo koud! Voor mijn gevoel was ik de volgende 48 uur bezig met opwarmen en ben ik minimaal twee weken ziek geweest; geen sporten, geen feestjes, geen school, al zal ik om dat laatste niet echt getreurd hebben. Toch heb ik haar wel even vervloekt.

Sindsdien denk ik er met carnaval altijd even aan terug, al heb ik de dame in kwestie nooit meer getroffen. Ook raad ik sinds die ‘avond met die heks’ iedereen aan een jas aan te doen, hoe mooi je carnavalsoutfit ook is. Je weet nooit wie je tegenkomt, en je wilt immers niet ziek worden toch?

Fijne carnaval